Lesprogramma's in Ecuador
Het concept van de verhalende lesprogramma's dat zo succesvol is gebleken in Guatemala heeft in Ecuador inmiddels ook zijn waarde bewezen. Leerlingen van de groepen 1-3 maken gebruik maken van het lesprogramma 'Pedro de rups'. De oudere leerlingen van groep 4-8 maken gebruik van lesprogramma's waarin bijzondere dieren figureren die in het gebied voorkomen waar zij wonen. Zo wordt in het Tumbesia gebied onder andere gebruik gemaakt van het lesprogramma 'Eva de boself'. De eerste verhalen in het boek gaan over Eva en andere dieren. Later doet Maria haar intrede in het verhaal en die helpt Eva (andere dieren), en ook zichzelf, door het planten van een bos. Het bos geeft Eva en de andere dieren een plek om te leven en het bos geeft Maria een duurzame bron van inkomsten in de vorm van bamboe en bosvruchten. Alle lesprogramma's hebben een vergelijkbare inhoud. Het verhaal gaat over bijzondere dieren en Maria laat zien hoe je geld kan verdienen zonder de natuurlijke rijkdom van het gebied te schaden, maar door deze juist te beschermen. Na afloop van elk programma krijgen de leerlingen een mooi diploma en bloemen, groenteplanten en soms ook bamboe en boompjes om het geleerde in praktijk te brengen. Veel kinderen in Ecuador hebben inmiddels met succes kangkong geplant in hun minituintje, zoals Nayara op bovenstaande foto.
Tumbesia
Birdlife International heeft onderzoek gedaan naar gebieden met veel endemische vogelsoorten; een dergelijk gebied wordt een Endemic Bird Area (EBA) genoemd. Tumbesia, dat bestaat uit een restant droog kustbos dat loopt van Midden Ecuador tot Noord Peru, is één van de werelds rijkste EBA’s met niet minder dan 55 endemische vogelsoorten. Zo komt onder andere de ernstig met uitsterven bedreigde Esmeraldas boself alleen in een klein deel van Tumbesia voor. De stranden van het gebied worden gebruikt als legstrand door vier soorten zeeschildpadden die allen met uitsterven worden bedreigd. Het gebied is altijd al droog geweest, maar door de verregaande ontbossing wordt het gebied nog droger. Rivieren drogen op in de droge tijd en zorgen voor een groot watertekort voor de lokale bevolking. Zij zijn voornamelijk afhankelijk van de visserij en het toerisme, en dus van een schoon milieu. Dit aspect krijgt veel aandacht in de lesprogramma’s over o.a. Eva de Esmeraldas boself en Magda de zeeschildpad.
Het is voor pas uitgekomen zeeschildpadjes niet gemakkelijk de zee te bereiken.
Een steentje is al snel een groot obstakel.
Het opzetten van minituintjes verbetert de voeding van kinderen zoals Dayana.
Het is voor pas uitgekomen zeeschildpadjes niet gemakkelijk de zee te bereiken.
Chocó
Het Choco-bos is een smalle strook bos westelijk van de Andes en loopt van Noord Ecuador tot Noord Colombia. Het gebied is met 62 endemische vogelsoorten de op één rijkste EBA van de wereld en herbergt daarnaast ook talloze endemische vlinders, orchideeën en kikkers. In 2013 is nog een nieuw, relatief groot zoogdier ontdekt in het Choco-bos: de olinguito. Het gebied wordt niet alleen gekenmerkt door veel endemische dier- en plantensoorten, maar ook door een zeer hoge regenval en delen van het gebied behoren tot de natste ter wereld. Door de verregaande ontbossing ontstaan bij hevige regenval landverschuivingen die wegen blokkeren en dorpen voor langere tijd kunnen isoleren. De landverschuivingen kunnen ook huizen en in het ergste geval complete dorpjes wegvagen. Naast landbouw is ook ecotoerisme een belangrijke bron van inkomsten in het gebied. In de lesprogramma’s over Jumbo de brilbeer, Pedro de toekanbaardvogel en Pancho de olinguito wordt aandacht besteed aan de rol die het bos heeft voor het reguleren van de lokale waterhuishouding en de mogelijkheden van duurzame landbouw en ecotoerisme als (duurzame) bronnen van inkomsten.
Eén van de vele soorten kolibries die alleen in het Choco-gebied voorkomt.
De bedreigde blauwe toekan komt ook alleen in de Choco voor.
Een minituintje met bloemen en groenten.
Eén van de vele soorten kolibries die alleen in het Choco-gebied voorkomt.
Shuar-dorp Ankuash
Michael de Groot is in februari 2020 uitgenodigd door een Shuar-dorpshoofd om les te geven in het Shuar-dorp Ankuash in het Amazonebos. De Shuar (een inheemse stam) leven door ontbossing gedwongen nu in povere dorpjes met geen of gebrekkige voorzieningen. Michael heeft op het lokale schooltje een ochtend les gegeven over Eva de ara. De Shuar-kinderen waren buitengewoon enthousiast over de verschillende lesactiviteiten. De Stichting Guacamaya wil in 2021 een serie lesprogramma’s ontwikkelen voor Shuar-kinderen. Een belangrijk onderdeel van de lesprogramma’s is de kinderen praktische dingen te leren die zij direct in praktijk kunnen brengen zoals het telen van groenten en (productiever) houden van kippen. De kinderen ontvangen materialen om het geleerde in de praktijk te brengen en leren hoe zij een inkomen kunnen verkrijgen zonder daarvoor bos te hoeven kappen. Michael zal verblijven in het huis van het dorpshoofd van Ankuash. Ankuash is het meest centraal gelegen Shuar-dorp en wordt ook gebruikt voor bijeenkomsten met andere dorpshoofden. Via dit dorp kan het project in de toekomst worden verspreid naar andere Shuar-dorpen in het Amazonebos.
Shuar-meisje met het verhaal over Eva de ara.
De Shuar-meisjes verven hun gezicht met een natuurlijke, rode kleurstof.
en zelfs harpijarenden zijn te vinden in het ongerepte bos.
Shuar-meisje met het verhaal over Eva de ara.